Juli: Back Home

Lome zomeravonden laten je langzaam wegzakken in melancholie. Gezellig een beetje keuvelen in de tuin. Slokje drinken. Kijken naar de vleermuizen die vlak over je hoofd voorbij komen scheren. Dan denk je al gauw terug aan vroeger. Ach die goede oude tijd. Het tijdperk van vóór de smartphone. Heerlijk rustig. En als je wilde communiceren kon je gewoon een gesprek voeren. Dat is er tegenwoordig niet meer bij. Let maar eens op. Je ziet steeds vaker twee mensen die duidelijk ‘bij elkaar horen’ allebei naar hun eigen smartphone staan te staren. Of allebei een gesprek staan te voeren, maar dan met iemand anders.
Die smartphone rukt ook in de schaakwereld steeds verder op. Er zijn strenge regels, maar het is niet eenvoudig om die te handhaven. Bij het NK in Dieren liep dit jaar een vijftal undercoveragentschakers rond die voortdurend schakers die even niet aan hun bord zaten scherp in de gaten hielden. De undercoveragentschakers waren bewapend met de modernste scan-apparatuur, die ook smartwatches kon lokaliseren. Mooi spul. Het gerucht gaat dat er veertien schakers uit het toernooi gehaald zijn. De clubs waarbij de schakers spelen zijn verwittigd. De KNSB denkt erover om de namen en foto’s te publiceren alvorens de criminelen te royeren.
Nee, dan vroeger. Dan moest je boeken op het toilet verbergen en dan heel zachtjes bladeren omdat je anders betrapt kon worden. Mooie tijden. Toen en nu: we doen er alles aan om beter te zijn, groter, duurder. Waarom eigenlijk? Waarom niet een beetje minder goed? Een beetje kleiner? Goedkoper? Wat is nu echt belangrijk?
Bij schaken lijkt het makkelijk. Belangrijk is winnen. Naar voren! Ten aanval! Maar je kunt ook winnen zonder naar voren te stormen. Je kunt ook, zoals Paul Span in zijn bekerverslag aantoont, naar voren kruipen, sluipen en druipen. Maar… Je kunt ook met open vizier achteruit stormen. En eigenlijk zijn dat de mooiste zetten. Niet in het strijdgewoel duiken, maar juist weg uit dat gewoel. Niet verder weg van huis, maar terug naar huis. In mijn bijdrage van maart 2014 blies ik de loftrompet over de prachtzet Dd1!!! Maar niet alleen dames kunnen prachtig terug naar huis. Ook lopers kunnen subtiel terug glijden naar hun startplaats. David Miedema wilde per se kampioen worden. Toen dat bij UVS niet gelukt was dacht hij dat hij het Open Nederlands Kampioenschap wel even binnen kon harken. Dat is net niet gelukt. Al die grootmeesters ook! Maar hij had wel bijna een grootmeester aan zijn zegekar kunnen binden.Tegen Jorden van Foreest kwam deze grappige stelling op het bord. David met zwart aan zet.


Het grappige is dat zwart hier twee achteruitzetten heeft die allebei winnen (kei-lachen man!). Zelf had ik Kg7 bedacht, waarna zwart met Dc3 vernietigend binnenkomt. Maar veel mooier, subtieler en winnender is de prachtzet Lc8!!! Zoals Dirk Kuijt thuiskomt in de Kuip, zo keert de witte zwarte loper terug op zijn honk (of was een loper vrouwelijk?). Always good to be back home. Just the place where I belong! Na 31.d6 Dc5 32. d7, d3+ 33.Kf1, Lxd7 34.Dg8+, Kh6 35.Kg2 Dd6 staat zwart heerlijk. Hopla! Een grootmeester in het winkelwagentje!
Net even gemist door David die natuurlijk afgeleid werd door die akelige undercoveragentschakers die voortdurend om hem heen cirkelden. Geen Open Nederlands Kampioen dus. Maar wel snelschaakkampioen van UVS. Da’s ook niet mis. Daar kun je later op zwoele zomeravonden nog gezellig over vertellen tegen je kleinkinderen. Doe ik ook. En luisteren naar de Golden Earring: Back Home! Fijne zomer deze zomer.
Mijn voorspelling voor augustus (en september en …): Paul Span offert weer geen stuk.

Share

1 reactie

  1. Arjan Schoonen schreef:

    Wat een melddadige woordenaar ben je Grande!
    Mijn complimenten voor je maandelijkse columns. Ik lees ze altijd met veel plezier.

Geef een reactie