Kampioenschap eigenlijk best wel zo’n beetje in zicht

Er is zo’n spreekwoord met een huid en een beer, maar toch – met nog drie wedstrijden te gaan staat UVS 2 nu vier matchpunten los van de naaste concurrent. We mochten afgelopen zaterdag overigens niet klagen. Al vroeg kwamen we met 1-0 achter en op veel overige borden ging het naar mijn idee lange tijd gelijk op. Maar dan blijkt het gelijk van onze captain: in onoverzichtelijke stellingen en met de tijdcontrole naderend vallen veel partijen uiteindelijk in het voordeel van de hogere ratinghouder uit. Zo ook dit keer, zodat wij wisten te winnen. En naaste volger ASV4 verloor, zodat we nu riant aan kop staan.

Zoals gezegd ging er aan een bord bij ons al vroeg iets mis. Arno kreeg op bord 8 evenals ik Scandinavisch tegen, en na 1 e4 d5 2 exd5 Pf6 speelde hij op behoud van de pluspion met 3 c4. Ik weet niet of Arno dit niet altijd speelt of een onbekende variant tegen kreeg, maar Arno’s stelling met pluspion was al spoedig gatenkaas en zijn koning moest naar steeds ongelukkiger velden, tot er geen houden meer aan was.
Spoedig op achterstand dus. Van het overige kan ik niet heel veel melden omdat ik voortdurend erg intensief over mijn eigen stelling gebogen zat. Lars Kurstjens speelde dacht ik een kalme partij die voor de eerste tijdcontrole remise liep. Arie van de Hurk kwam naar mijn smaak niet bijster goed uit de opening en dreigde een koningsaanval over zich heen te krijgen, maar hij won voor de eerste tijdcontrole, hoe weet ik niet. Onze captain speelde een wat passieve bestrijding tegen het koningsgambiet, tot er weer vuurwerk op het bord kwam. Hier volgt zijn eigen verslag.

Jan Pijkeren had wit en zette de partij rustig op met zijn c4-opening. Op een gegeven moment kreeg zijn tegenstander een gevaarlijke ver opgerukte vrijpion, maar hij verzuimde goed op tegenacties van Jan te reageren waarna Jan het vakkundig uittikte. Hier volgt Jans analyse.

Met dat alles stond het kort na de tijdcontrole alweer 4-2 voor ons, terwijl Jeroen Clermonts en ik beiden betere stellingen hadden die we eigenlijk niet konden verliezen. Ikzelf had de Scandinavische opening van mijn tegenstander ook niet helemaal correct bestreden, maar wist hem uiteindelijk toch een pionnetje te ontfutselen tegen de prijs dat mijn stukken ongelukkig kwamen te staan. Dat alles resulteerde kort na de tijdcontrole in een toreneindspel waarin ik een pluspion had die moeilijk te verzilveren was. Mijn tegenstander bood remise aan, al betekende dat voor hen verlies van de match en voor ons dus winst, maar onze captain vond dat ik beter kon doorspelen aangezien je nooit weet of bordpunten nog beslissend kunnen zijn mochten we per ongeluk een wedstrijd verliezen, en deze stelling verliezen kon ik nooit. Eindelijk mijn kans dus om mijn reputatie als toreneindspelprutser eens op te vijzelen! Na de 48ste zet van zwart was de volgende stelling ontstaan.

Remise, dus. Een wat teleurstellende uitslag na al dat gezwoeg, maar ik had wel het winnende halve punt gescoord, werd mij troostend gezegd. Toen was alleen Jeroen nog bezig. Ook zijn eindspel – goede loper tegen slechte loper – bleek uiteindelijk niet te winnen. Dat maakte de einduitslag tot 5-3. Met een relatief licht programma voor de boeg – we moeten onder andere nog tegen de hekkensluiter – begint de derde klasse KNSB volgend seizoen aan de horizon te gloren.

Een wedstrijdverslag van onze tegenstander is te vinden op www.svrokade.nl/externe/Rokade1.html