UVS1 zet volgende stap in de juiste richting

Zaterdag 12 december, het regent licht. Wij verzamelen ons voor café Frowijn, een spraakmakend café waar menig singer-songwriter zijn of haar eerste stap richting een optreden bij Idols heeft gezet, en na een rustige autorit kwamen wij aan in sociaal cultureel centrum ‘de Biechten’. Met het ‘debacle van Tilburg’ nog in het achterhoofd, waren wij natuurlijk erg gemotiveerd om de twee matchpunten mee terug te nemen naar Nijmegen. Gelukkig boezemde Luuk ons vertrouwen in met zijn uitspraak: ‘Goh, ik heb al een jaar niet verloren!’ Het scheelde niet veel, of hij had aan het eind van die dag betreurd niet iets van ongelakt hout met zijn knokkels beroerd te hebben.
Toen de opstelling bekend werd, was al meteen duidelijk dat onze tegenstanders niet de voor de hand liggende opstelling hadden gekozen. Of nou een ouderwets potje steen-papier-schaar of vrij worstelen met hindernissen de volgorde bepaald had, Justin Senders had aan het langste eind getrokken en kon met zwart aantreden tegen Jaap, die mij afgelopen maandag verkondigde dit seizoen alles met wit gewonnen te hebben. Dit is wat Jaap zelf over zijn partij te zeggen had.

Ook al is het mooi als een verslag op bordvolgorde gaat, chronologisch op basis van afloop is iets dat ook lekker makkelijk weg leest. Degene die als eerste zijn koning op het midden van het bord mocht zetten, is de (debuterende) schrijver van deze tekst zelf. Ik speelde met wit tegen Jeroen van den Bersselaar, volgens Hans een van hun actievere (toernooi)spelers. Een opening die begon als een Caro-Kann veranderde (naar Antons oordeel) in een Grünfeld-achtige positie, waarin zwart het loperpaar had en wit een paard probeerde actief over het bord te bewegen. In een min of meer gelijke tegenstelling probeerde mijn tegenstander een kwaliteitsoffer, maar had een complicatie overzien die hem een toren kostte.
Niet lang daarna was David klaar. Hij speelde met wit tegen hun op papier sterkste speler Tom Verhoeven. In wat leek op een Franse doorschuifvariant met een snel g5 van zwart speelde David een vroeg Pb3, hetgeen Tom in de verwarring bracht en hem veel tijd kostte. Ik heb niet precies gezien hoe het ging, maar de complicaties die ontstonden op het bord leken in het voordeel van David en dit resulteerde in een gewonnen eindspel met een kwaliteit meer. Twee-nul.
Binnen afzienbare tijd waren ook Anton en Hans klaar. Hans speelde tegen Piet van Eijndhoven, een goede speler die tot nog toe prima gescoord had (2.5/3). In een partij waarin de computerevaluatie af en toe scheen te verspringen, trok Hans aan het laatste eind.

Anton was degene die het vierde punt voor het team kon binnenslepen. Na wat manoeuvreren in de opening en up-tempo pareren van zijn tegenstander, kon Anton met een mooie schwindel zijn opgebouwde nadeel omzetten in een punt.

Frits Obers – Anton v Rijn

Ik sta op het punt mijn zoveelste partij te verliezen dit seizoen. Wit speelt hier het best: 1. Dc3 om na 1…Dxc3 2. Pxc3 Ld7 3. Lxd7 Txc3 af te stevenen op een gewonnen eindspel, ondanks de ongelijke lopers. Wit blundert echter met 1. Df4??, een zet die me niet alleen in staat stelt het volle punt binnen te harken, maar ook de vrije val op de UVS-ratinglijst te keren. Met lede ogen moest ik immers toezien hoe de positionele pygmeeën Roy v/d H. en Guido van M. me daar voorbij zijn gescharreld.
Overigens duurt de vormcrisis voort. Dit laat zich mooi illustreren door het feit dat 1. Da1?? me tijdens de partij hoofdbrekens bezorgde. De zet faalt natuurlijk op dezelfde combinatie als 1. Df4??
1…Txc6! 2. dxc6 Dxc6 met mat of stukwinst. Wit probeerde nog 3. Df3 Dxb5 maar gaf toen op. Op 4. g4 volgt Db4!

Met deze 4-0 voorsprong op het scorebord kon het ondertussen niet meer mis gaan. Jaap had ondertussen ook gewonnen (partij hierboven behandeld) en Luuk was bezig met het spelen van zijn (ondertussen) remise?-eindspel. Wat duidelijk was, is dat hij na Dh5+ beter Kg8 had kunnen spelen. Het ware echter dat een spook hem ervan kon overtuigen dat g6 beter was, waardoor hij nog heeft moeten vechten voor het halfje. 5 1/2-1/2

Toen waren er nog maar twee partijen bezig, Joost en Paul. Beiden probeerden ze een unit naar de overkant te duwen: Joost langs de zijkant van het bord, Paul door het centrum. Zoals waarschijnlijk blijkt uit de onderstaande uitslagen, is alleen die van Joost ver genoeg gekomen (eigenlijk kreeg hij een stuk cadeau, het idee blijft hetzelfde).

Al met al een geslaagde dag met een mooie 7-1 uitslag. Daarna nog even tapas wezen eten in de Ontmoeting. Leuke tent, lekker eten, doch misschien lichtelijk prijzig gezien de hoeveelheid. Nu is het tijd voor de winterstop, en dan kunnen we in februari weer kijken wat we kunnen uitrichten tegen Voerendaal.