UVS 2 aan kop na soepele winst

Afgelopen zaterdag, 22 november, speelde UVS 2 thuis tegen Kasteel uit Wychen. Op papier was het krachtsverschil fors en de wedstrijd verliep naar verwachting. Tegen 4 uur was de zaak met 6-2 in ons voordeel beslist.
Al vlot gingen de zaken voor ons naar wens. De tegenstander van Arno Sprinkhuizen koos een beslist vreemde manier om Arno’s Morra-gambiet te weigeren. Zijn stukken kwamen spoedig in gevaar. In plaats van een esthetisch zeer bevredigende voorzetting waarbij de beide zwarte paarden op de zevende zet weer zouden zijn teruggekeerd naar hun uitgangspositie (en met witte pionnen op e5 en d5), koos Arno’s tegenstander een voor UVS zeer gunstige voortzetting die een stuk verloor. Dat punt kon alvast geteld worden, terwijl Arno ontspannen nog wat meer hout kon verzamelen tot zijn tegenstander opgaf. Hier volgt Arno’s analyse.

Ook Roy van den Hatert stond al snel heel goed. In zijn eigen woorden:

‘Mijn tegenstander van zaterdag was een invaller uit Kasteel 3. Aangezien we aan het eerste bord speelden vermoed ik dat hij opgeofferd werd, maar hij mocht wel met de witte houtjes schaken. Het mocht verder niet baten. Al snel won ik een pion met een overbekende combinatie. In de stelling die overbleef was alleen mijn paard ontwikkeld, maar dit paard was alleen in staat om de beide witte torens en loper bezig te houden. Uiteindelijk won ik met datzelfde paard materiaal op a1 en mijn tegenstander vergat om dat paard op te sluiten en op te halen. Vanaf dat moment was de partij gespeeld, al ging mijn tegenstander nog wel door tot één zet voor het mat.’

Kortom, na een uurtje spelen stonden we aan twee borden feitelijk al gewonnen, terwijl iedereen op de overige borden me niet slechter leek te staan, misschien met uitzondering van Arie van den Hurk, die aan bord 4 tegen de ons welbekende Hans Quint speelde. Mij leek de geïsoleerde dubbelpion op de c-lijn toch niet helemaal de bedoeling van wit in het Nimzo-Indisch, en ook verbruikte Arie erg veel tijd.
Maar verder ging het goed, leek me, in elk geval op mijn bord. Ik had zwart op 5 en mijn tegenstander verbruikte zeeën van tijd om niettemin geen enkel openingsvoordeel te halen met wit. In het middenspel koos hij er tot mijn verrassing voor twee torens tegen mijn dame te geven, voor mij een uiterst gunstige ruil, waarna hij zeer passief speelde en ik mijn twee torens binnen luttele zetten op de tweede rij kreeg, wat tot stuk- en partijverlies leidde. Zo, dat was het eerste punt voor ons, en spoedig daarna haalden Arno en Roy ook het punt binnen.
Intussen had Ruud van der Spoel het zwaar gekregen op bord 7 tegen de ons ook al welbekende Jorik Quint. Ruud had in zijn geliefde Siciliaan e5 gespeeld, en in plaats van zoals het hoort zijn paard naar b6 te spelen ter voorbereiding van het bevrijdende d5, liet hij een witte pion op d5 komen. Zijn stukken stonden ongelukkig geposteerd op de damevleugel en konden hun monarch slecht bijstaan, terwijl Jorik onbelemmerd met lopers en dame de zwarte koningsstelling kon gaan belagen. Dat kon niet goed gaan, en dat ging het ten slotte ook niet.

Goed, 3-1, en inmiddels kwam er op de andere borden tekening in de strijd. Jeroen Clermonts op 6 had lichte druk en manoeuvreerde duchtig door, ik zag hem nog wel gaan winnen. Dennis Arts was op bord 2 bezig aan een aardige aanvalspartij. Hij had, met wit spelend, een dame op h6 en een paard op g5 geposteerd en zwart kon geen kant op, maar wat was precies het winstplan? Jan Pijkeren had tegen de sterkste speler van Kasteel voordeel gekregen in een knap complexe stelling. En ook op Aries bord waren de kansen in ons voordeel gekeerd: Arie had een heel gemeen pionnetje op e6 staan en zijn lopers beheersten het bord.
Terwijl bij de tafels ernaast het eerste ook de punten binnenhaalde ging het opeens heel snel. Dennis kon na zijn listige g3 en een onnauwkeurig antwoord zijn tegenstander van het bord offeren. Onze captain geeft het goede voorbeeld met inmiddels 3 uit 3! Hier volgt zijn eigen analyse.

Kort daarop kon ook Arie een winnend offer plegen. Daarmee was de teamwinst binnen.
Jan verspeelde in een onoverzichtelijke stelling zijn kansen, zijn tegenstander bood remise aan omdat hij nijpende tijdnood had en geen winstweg zag. Hier volgt Jans analyse van zijn partij vanaf zet 20.

Toen mocht Jeroen proberen onze winst nog iets verder uit te bouwen. Maar zijn tegenstander verdedigde secuur en er bleek voor Jeroen geen doorkomen aan. Einduitslag 6-2.

Enkele uren later bleek dat onze concurrenten allebei wat hadden laten liggen. Met het maximale aantal matchpunten uit drie wedstrijden staan we nu 1 matchpunt los. Volgende ronde spelen we tegen SMB, op papier vrijwel even sterk als wij. Het blijft vooralsnog spannend.