Offday

Ronde 2, uit naar Tilburg tegen Stukkenjagers 2. Nagenoeg compleet en vol goede moed schuiven we met slechts een kwartiertje ‘trein’-vertraging aan.

Mijn tegenstander doet in de opening het nogal rare f7-f6, maar stelt zich vervolgens zodanig op dat hij dat dreigt te ‘repareren’ met f6-f5, waarna een normale Hollandse stelling zou ontstaan. Scherp als ik ben, voorkom ik dit door de positioneel verantwoorde zet g2-g4, ondanks het feit dat hij een loper op b7 heeft staan die door mijn stelling ‘schijnt’. Het is immers alleen gevaarlijk als hij zelf een zwarte pion op g4 kan krijgen….. deze staat er 3 zetten later dan ook, want zwart speelt g7-g5 gevolgd door h7-h5 (die ik moet nemen) en vervolgens g5-g4, waarna de penning op mijn paard op f3 teveel wordt. Twee pionnen en wat compensatie kunnen mijn openingsfout niet meer goedmaken en 30 zetten later heeft zwart de vis op het droge….

Ondertussen heeft Ruud aan bord 8 ook al verloren. Het was naar eigen zeggen niet zijn dag.

Dat we hier allemaal last van hadden die zomerachtige 1 november, kon ik toen nog niet helemaal bevroeden, maar het begon wel te dagen toen ook David aan bord 1 de vlag moest strijken. Hij was met een heel klein voordeeltje uit de opening gekomen, maar toen ik kwam kijken, was er inmiddels een kwaliteit ingeboet en de zwarte winst een kwestie van tijd. 3-0 achter, dus werk aan de winkel voor de rest.

Paul zorgde voor de positieve noot van de middag. Hij versloeg in een goede partij zijn tegenstander en voor de details verwijs ik u naar de analyse hieronder.

Jaap had de hele tijd een complexe stelling, die ik hem wel toevertrouwde. Het wachten was op de fout bij de tegenstander, zodat Jaap toe zou kunnen slaan. Toen deze fout niet kwam, ondanks alle complicaties, eindigde de partij in een spannende, maar terechte remise.

Ondertussen zat Guido al een halve middag tegen een eindspelletje aan te kijken dat hij nooit zou kunnen verliezen, maar een winstplan was ook ver te zoeken. In een gelijkstaand toreneindspel werd ook hier het punt gedeeld en was het 1e matchpunt voor de Stukkenjagers binnen, met alleen nog Anton en Hans om ons vege lijf te redden.

Anton stond echter al een tandje minder, nadat hij zijn kansen had gehad in het middenspel en deze had laten liggen. Een venijnige paardzet in een dubbel toreneindspel (+paard dus) kostte hem een kwaliteit en de partij. ‘When it rains, it pours’, nu even bij Anton.

Als laatste dan Hans. Bevrijd door het feit dat de matchpunten al in Tilburg zouden achterblijven, bekeek Hans nog eenmaal de ruïne die zijn stelling was geworden en bedacht een eeuwig schaak-motief. Dat ook hier een gat in zat, ontging tijdens de partij zowel Hans als zijn tegenstander, zodat remise een feit was.

5,5 – 2,5 verloren dus en alles nog in eigen hand…. Volgende keer beter lijkt me een gegeven, want tot slechter dan dit acht ik ons niet in staat.