Lui of moe? Doetichem uit – altijd lastig

Het heeft wel wat dat uitspelen op de doordeweekse avonden. Thomas wordt altijd vrolijk van die mooie lichtjes ’s avonds. Toch is Doetinchem nog best ver weg. En een uur autorijden maakt het er ook allemaal niet eenvoudiger op als je boven de 40 bent… Enfin, ik had met Thomas afgesproken dat hij mij af en toe wakker zou stoten, mocht ik wegzakken in de zalige slaap der onwetenden.
Zo rond de 20ste zet tikte Thomas me even op mijn schouder. Dit was de stelling:

Ik kon eindelijk oogsten, dus mep ik zonder er al te veel gedachten aan vuil te maken de pion op h2. Pion meer met behoud van druk – wat wil je nog meer? Tja… Topalov zou hier ook niet over nagedacht hebben. Die zou in een honderdste van een seconde de toch wel enigszins voor de hand liggende zet Txg3! vinden. En wit kan inpakken. Nu zou het nog 13 zetten duren. Jammer dat ik zo moe was – of was het gewoon luiheid? Echt rekenwerk hoeft er niet aan te pas te komen. Na hxg3 is Pxg3 vernietigend. Een olifant heet zo’n paard geloof ik…