Maart

“Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht…”
De aanhef van een van de meest beroemde en geciteerde gedichten uit de Nederlandse literatuur. Het epische gedicht ‘Maart’. Maart? Hoor ik u denken. Maart? Dat was toch Mei!
Ja. Dat is Mei ja. Maar ja – tegenwoordig valt mei in maart. De vogeltjes hebben hun nesten al gebouwd. De bloesem is bijna uitgebloesemd. Een verdwaalde bij weet niet zo goed of hij nu droomt of dat hij alweer echt aan het werk moet. De lente valt vroeg dit jaar. Er is iets mis met onze wereld.
Dat dachten ze ook in de Oekraïne. Daar begon de lenterevolutie al in januari. En Poetin had bij zijn winterspelen gezien dat zijn Russen best goed konden schieten op de biatlon dus die had wel zin in een ouderwets spelletje stratego. En hij weet: sterke leiders worden herkozen. Dat weten ook Kim Jong Un en Erdohan: hoezo ‘vrijheid van meningsuiting? Da’s ook maar een mening…’ En ook deze leiders worden her- her- en herkozen. Er is iets mis met onze wereld.
Ondertussen verstopt de top van de schakerswereld zich voor lente en revolutie in Khanty-Mansiysk. De Russen noemen dat district ook wel Joegra. U kent vast wel de Engelse uitdrukking: ‘in the middle of nowhere’; de Russische variant luidt: ‘Ergens in Joegra.’ Het voorportaal van Siberië zeg maar.
In Kiev branden de banden. In Sebastopol rollen de tanks. In Odessa staan ze op de barricaden voor vrijheid en democratie. En ondertussen in Khanty-Mansiysk laat opa Anand zien dat hij ook met rollator best nog wel kan schaken. Hoewel hij van alle kandidaten straks natuurlijk de minste kans maakt tegen Carlsen. Met zwart offert Anand in de opening een pionnetje. En Aronian is als een Oekaïnse soldaat: bij twijfel twee stappen achteruit doen. Db3-d1.


De dame gaat naar d1 en zwart (Anand) maakt binnen enkele zetten remise. Wat een domper. Waar is dat kwispelen gebleven. Dat frivole gedartel over het schaakbord? Mijn Labrador dartelt beter! Er is iets mis met onze wereld. Of?

Db3-d1? “Een echo. Dacht ik te horen. Een vrolijk gerinkel van victoriebelletjes. Uit de tijd dat topschakers nog echte toppers waren die ook partijen durfden te spelen waarbij de dames niet in de opening al geruild werden. “ Herkent u de tekst uit mijn februarimijmeringen?
Zie wat er gebeurt als Aljechin dezelfde zet (Db3-d1) uitvoert in de partij Aljechin – Werlinski, maart 1918 gespeeld in Odessa (toen nog Rusland). Zwart heeft zojuist Dc7 gespeeld en wit lijkt gekraakt. Maar niet als wit Dr. Aljechin heet! Zie hem dartelen!


“En menig moe man, die zijn avondmaal
Nam, luisterde, als naar een oud verhaal,
Glimlachend, en een hand die ’t venster sloot,
Talmde een pooze wijl de jongen floot.”

Share

Geef een reactie