UVS 1 staat weer quitte!

Na een teleurstellende nederlaag in de eerste ronde tegen Geleen stonden we met nul matchpunten en slechts 2,5 bordpunt onderaan de ladder…. Werk aan de winkel dus.
We hadden maar liefst 6 lange weken de tijd om over deze nederlaag na te denken, voordat we de kans kregen om ons te revancheren.
Afgelopen zaterdag kregen we dan de kans: HSC Helmond kwam op bezoek. Altijd gezellig en bovendien liggen mijn roots in Helmond en omstreken, dus de spelers zijn me ook niet onbekend.

Om maar bij mezelf te beginnen: ik speelde op bord 4 met wit tegen Maarten Smit en wist vooral mezelf te verrassen in de opening. Met eenvoudige middelen hield zwart het evenwicht en mijn remisevoorstel werd geaccepteerd op het moment, dat alleen Maarten op voordeel zou kunnen spelen. De partij zal ik achterwege laten.

Alle tijd dus om de ontwikkelingen op de overige borden te volgen en om te zien dat Roy op bord 5 met zwart een eenvoudige wending over het hoofd ziet. Als je Lxh7+ moet beantwoorden met Kh8, dan weet je dat iets gemist hebt… 2 pionnen minder en een mataanval tegen resulteerde, weliswaar via een omweg, toch in de ingecalculeerde nederlaag. Ook hier zal ik u een diagram van besparen, want we vieren natuurlijk alleen onze successen!

Dat succes kwam er ook nog niet bij Luuk. Hij speelde op bord 7 met zwart een prima opening, maar toen is er blijkbaar iets gebeurd waardoor Luuk moest gaan knokken. Een remise beëindigde pardoes deze partij, waar nog heel veel mogelijk was. Ik had wel al de indruk dat Luuk inmiddels iets minder stond. Hieronder de partij met commentaar van Luuk zelf:

Onze nieuweling deed het ook dit keer weer uitstekend. Hij won aan het topbord van de sterke speler Bart Dekker. Paul heeft zijn partij voorzien van commentaar:

Het tactische hoogtepunt van de partij. Zwart heeft net 22. ..Pxf3+ gespeeld en staat nu gewonnen.

Dan bord 2. Het commentaar hieronder is van Anton zelf:

‘Met wit tegen FM Ruben Venis. De voorbereiding bedroeg maar een half uurtje, en behelsde het naspelen van enkele partijen uit mijn eigen ‘My 60 Memorable games’, alle met dezelfde opening. Laat ik die opening nu juist op het bord krijgen! Tot mijn verbazing stuurde mijn tegenstander aan op het slaan van de giftige pion b2. Me verheugend op de overwinning die me zonder noemenswaardige inspanning in de schoot zou vallen, boog ik me louter voor de vorm nog over de stelling. Toch vreemd: Ke2 leek nu sterker dan de zet die in mijn geheugen stond gegrift: Kf1. Ik had niet de ambitie de schaaktheorie te verbeteren, er zou wel weer een addertje onder het gras zitten, en klakkeloos speelde ik Kf1. Speak, Memory! Levensgroot dook de adder vervolgens op uit de stelling: mijn tegenstander liet een hangend stuk eenvoudigweg instaan, een stuk dat ik na Ke2 had kunnen incasseren. Zo gaat dat blijkbaar met het geheugen. De strijd laaide weer op, totdat Ruben na spannende verwikkelingen in wederzijdse tijdnood tot een combinatie besloot met daarin een gat, te groot om in een fragment te passen. Toch nog een punt dus.
Nog een opmerking tot slot: iedereen zal in de loop der jaren wel een soort continuüm voor zich geconstrueerd hebben waarop tegenstanders worden afgezet als het gaat om sportiviteit. Ik kende Ruben Venis niet, maar hij bekleedt bij deze de bovenste regionen! Dat mag best eens zwart op wit. Hulde!’

En om het drieluik op de eerste 3 borden compleet te maken, wist ook Pim te winnen. Dit gebeurde echter niet zonder slag of stoot. Pim offerde principieel 2 pionnen om een loper op de open diagonaal h1-a8 te zetten en had dus compensatie. Of dit voldoende was, kon ik niet goed inschatten. Misschien is het ook een kwestie van smaak of stijl. Ik vind 2 pionnen wel veel… en toen hier nog een derde pion bijkwam en vervolgens ook het loperpaar werd afgenomen, zag ik het niet meer zitten voor Pim.
Ook hier heb ik wat zetten gemist, want toen ik de zaal weer in liep, kon ik de houtjes tellen en zien dat Pim een extra toren op het bord had. Dit voordeel werd natuurlijk verzilverd. Tussenstand: 4-2 voor UVS.

Bord 1, 2 en 3 wisten allen te winnen!

Aan Lars dus de eer om de matchpunten veilig te stellen. Hoe dat in zijn werk ging, beschrijft hij zelf hieronder:

Als laatste was Dennis nog bezig met een stelling die hij nooit meer zou kunnen verliezen en die in mijn ogen objectief gewonnen was met enkele subtiele manoeuvres. Typisch iets voor Dennis, zegt u?
Hij vertelt zelf zijn kant van het verhaal:

Al met al dus een 5,5 – 2,5 overwinning en we staan nu weer in de middenmoot met 2 matchpunten en 8 bordpunten, dus helemaal quitte. Volgende wedstrijd: 7 december uit naar Dordrecht.

[red.: zie hier het verslag van HSC]