UVS 2 nog niet helemaal uitgeslapen tegen Bennekom

Het was blijkbaar toch weer even wennen, zo’n eerste wedstrijd van het seizoen. De nipte nederlaag van 4½-3½ had makkelijk een ruime overwinning kunnen zijn, want diverse spelers van UVS waren te ruimhartig met het weggeven van halfjes of hele punten. Het is misschien het eenvoudigst om het in volgorde van beëindigen van de partijen door te nemen. Als eerste was Ruud van de Plassche klaar op bord 3, na drieënhalf uur spelen. Een beetje ongebruikelijke opening leverde een stelling op waarin Ruud met wit een zwart pionnetje op d4 aan het belegeren was, en zwart een witte tegenhanger op e5. Ruud won die pion, maar speelde toen meteen een slordige zet. Daardoor kon zijn tegenstander min of meer zetherhaling forceren als er al niet meer in zat voor hem. Ruud nam het remiseaanbod dus maar aan.

Vlak daarna kon Michiel de Kruyf op bord 8 zijn koning omleggen. Michiel hadden we in Arnhem opgepikt als vervanger van Maarten van Rooij, die door ziekte was uitgeschakeld. Wellicht door wat slaapgebrek geplaagd, liet Michiel zich zonder kans op tegenspel oprollen. In een soort Ben-Oni kon wit makkelijk tot e4-e5 komen en meteen maar doorstoten naar e6. Het slot was niet al te lastig voor wit vanuit het diagram hiernaast: 26.Txf6 (meteen Pxh7 is wat nauwkeuriger) 26… Lxf6 (met exf6 kan zwart wat langer doorrommelen) 27.Pxh7! en er volgde nog iets als 27… Pxd5 28.cxd5 Kxh7 29.Dh5+ Kg7 en de volgende zet hield Michiel het voor gezien als ik het goed heb, er zal wel Dh6+ Kg8 en Lxg6 gevolgd zijn.

Bron: Edestad.nl

Tsjisang Cheung speelde op bord 4 gelukkig een prima partij. Ik had na de opening niet heel veel vertrouwen in zijn opstelling, een pionnetje op f4 leek me grote kans te lopen zwak te worden. Maar blijkbaar was Tsji er op tijd bij om die pion op te stoten naar f5, waarna zwart’s stelling snel in elkaar zakte.
De volgende uitslag kwam als een enorme verrassing. Teamcaptain Wouter Dinjens had een vrij normale stelling op het bord gekregen, een Konings-Indische opstelling tegen zo’n slap Lf4 variantje. Er was niets aan de hand, Wouter had geen enkel probleem en stond misschien iets beter. Zo rond zet 25 leek er dan misschien toch een probleempje op te treden, maar het ergste was dat Wouter daardoor volkomen leek te blokkeren. De zes minuten die nog op zijn klok stonden, tikten gestaag weg. En toen Wouter dan alsnog met één seconde over een zet uitvoerde, was dat te laat om ook nog de klok in te drukken.
Bron: Edestad.nl

Dat was een stevige tegenvaller, te meer omdat een soepele teamoverwinning in het verschiet lag. Ik zelf leek namelijk op bord één tegen de sterke Hotze Hofstra voor een stunt te gaan zorgen. Kijk zelf hoe het bij een stuntje bleef, omdat ik mijn winstkansen vakkundig om zeep hielp.

Niet zo’n hele goede partij, dus. Blijkbaar waren Hofstra en ik niet helemaal scherp, wat nog eens bevestigd werd door iemand die opmerkte dat ik op zet 7 de partij eigenlijk al had kunnen beslissen met een wending die zowel ik als mijn tegenstander totaal gemist hadden.

Nog drie partijen waren er bezig waaruit we twee punten moesten zien scoren voor een gelijk spel. Dat leek er wel in te zitten.

Bij Ruud van der Spoel was dat mazzel, want die had in de opening het een en ander fout gedaan, won een kwaliteit, maar dat was er eentje waar wit wel erg veel compensatie voor had. Wit had net 29.c4 gespeeld (niet 29.Lxd7? want dan haalt zwart pion en loper op na 29… Txd5+). De stelling is niet zo eenvoudig voor zwart, hoe stop je die pionnen af. Er volgde 29… Pf6 30. d6 Ta2+ 31.Kc1 Ta8 tsja, Ta1+ 32.Kb2 Ta8 33.Lg5 is niet veel beter 32.d7 een mazzeltje, 32.c5 won gemakkelijk 32… Td8 nu kon zwart een kwal teruggeven en even later het volgende eindspel bereiken:

Op bord 6 speelde Arno Sprinkhuizen volgens mij een prima partij. Lange tijd was er niet zoveel aan de hand, maar toen wit wat begon aan te dringen op de koningsvleugel kon Arno twee pionnen meenemen. De witte aanval stelde niet zoveel voor. Onder lichte tijdsdruk moest Arno zich alleen niet van de wijs laten brengen door mogelijke eeuwig schaakgrappen van zijn tegenstander. Dat lukt zonder ongelukken en een paar zetten voor mat, met een dame achterstand en nog 1 seconde op de klok, gaf zijn tegenstander op.

Het moest dus nu nog komen van Thomas Willemsen op bord 7. Naar eigen zeggen had hij kort na de opening een goede kans gemist, te snel een pionnetje opgespeeld en als hij daar één zet mee gewacht had, was er 100% zeker geen houden meer aan geweest. U kent dat wel. Nu kwam Thomas echter een pionnetje achter in een redelijk gesloten stelling en moest er stevig gekeept gaan worden. Dat is hem wel toevertrouwd, maar nu lukte het helaas toch niet.

En ik dacht nog wel dat Thomas zo lang doorspeelde om het record van de langste partij van UVS te breken, maar dan had ie nog minstens twee zetten moeten uitvoeren (record blijft in handen van Pim Haselager).

Helaas dus een nederlaag, maar niet getreurd. In het seizoen dat UVS2 promoveerde naar de KNSB competitie, werd ook verloren van Bennekom. We liggen dus mooi op schema zullen we maar zeggen.

[red.: verslag Bennekom vind je hier.]