UVS1 klimt naar derde plaats

Het eerste van UVS trok weer naar het Zuiden om daar een potje te schaken in de KNSB competitie. Bestemming was dit keer Helmond. Dat team stond net een plaatsje boven ons in de poule, dus winst zou ons wel goed uitkomen, te meer omdat er theoretisch gezien nog gedegradeerd kon worden. De teams stonden erg dicht bij elkaar in de stand. We moesten het helaas zonder Dennis Arts stellen, maar met Ruud van de Plassche kon op het laatste moment toch meespelen, zodat er geen speler uit het derde getrokken hoefde te worden.

De eerste uitslag kwam heel snel tot stand: Joost Retera keek zijn tegenstander na een uurtje eens goed aan om te kijken of die nog wat van plan was met zijn tamelijk ambitieloze openingsspel en bood remise aan. Dat aanbod werd aangenomen en Joost mocht de rest van de middag in zijn boekje duiken. Op de andere borden liep het over het algemeen vrij aardig. Alleen bij Lars Kurstjens zag het er erg dubieus uit en ik vreesde voor zijn partij. Ruud had lange tijd het betere van het spel, maar kon op een remiseaanbod ingaan, gezien de stand op de andere borden. Even later haalde Tjapko Struik op bord één zijn zoveelste punt deze competitie binnen.

Op bord drie kwam Pim Haselager goed uit de startblokken. Zijn tegenstander was duidelijk niet bekend met Pims aanpak van zijn Wolgagambiet en gebruikte zeeën van tijd. Na een uur spelen had Pim misschien 4 minuten gebruikt en zijn tegenstander de rest. Toch moest Pim wel even het goede plan vinden om winnend voordeel te bereiken. In de fase rond de 40ste zet kon hij echter afwikkelen naar een makkelijk gewonnen dame-eindspel met een pion meer.Bij Anton van Rijn liep het in die fase een stuk minder. Letterlijk. Anton liet gewoon een stuk hangen. Na het halen van de 40ste zet kon hij wel opgeven, daar was geen eer meer aan te behalen.
Bij Lars viel het geluk weer aan onze kant: in een compleet verloren stelling zette zijn tegenstander alles op twee gevaarlijke vrijpionnen, maar iets te gemakzuchtig. Met nog maar luttele seconden op de klok, wist lars genoeg mee te pakken om na de slagenwisseling tot de conclusie te komen dat hij een eindspel met een kwaliteit meer had overgehouden. Dat werd zonder veel problemen in winst omgezet.

Luuk Peters overspeelde, op bord 6, in het middenspel zijn tegenstander compleet, maar daarna mistte hij een gemene truc. Hij hield een dame tegen toren en paard over, maar vervelender was dat zijn tegenstander er ook een ver opgerukte vrijpion op de h-lijn bij had overgehouden.

Ik zelf (bord 5) had de hele partij een licht voordeeltje gehad (was mijn indruk althans) en zag nog wel wat winstkansen. Een kleine onnauwkeurigheid gaf mijn tegenstander echter net wat meer tegenspel dan de bedoeling was en toen leek het me wel verstandig om de matchpunten veilig te stellen door remise door zetherhaling aan te bieden.
Zie stelling hiernaast. Ik speelde 44.Kd3, maar toen kwam de toren op c1 binnen: 44… Tc1 45.Ta2 Tg1 46.Pf3 Tf1 47.Pd4 Tg1 48.Pf3 Tf1 49.Pd4 en zwart claimde remise door Tg1 aan te kondigen. De computer vond het overigens de hele tijd al remiseachtig, misschien was mijn optimisme enigszins onterect. Teamwinst was in ieder geval een feit.

Pepijn van Erp (1985) – Hugo Faber (2092)
stelling na 43… Tc8

Niet veel later zag ook Luuk’s tegenstander te weinig reeële winstmogelijkheden om zijn teamgenoten nog een uur te laten wachten; remise dus.

Uitslag 5-3 voor UVS

[red.: zie hier het verslag van Helmond]

Share

Geef een reactie