Winst voor UVS1 in laatste ronde van competitie

Voor UVS1  stond er al een aantal ronden niets meer op het spel. Voor onze tegenstanders in ronde 9 was dat wel anders. Eindhoven 2 stond een na laatste, maar had een kleine kans op klassebehoud als ze zouden winnen; een gelijk spel was waarschijnlijk al onvoldoende. Beide resultaten zaten er echter volstrekt niet in.
Na anderhalf uur spelen was het al duidelijk dat de mannen uit Eindhoven het zwaar zouden krijgen. Op bord 2 stond Joost Retera al een vol stuk voor: na 5 zetten stond hij  strategisch gewonnen en nog 2 zetten later was stukverlies al niet meer te vermijden. Op andere borden stond het misschien wel gelijk, maar hadden de spelers van Eindhoven al behoorlijk wat meer tijd verbruikt.

De meeste partijen werden nog voor de tijdcontrole beslist. Maarten van Rooij speelde weer voor UVS1 en kwam zonder problemen uit de opening, misschien met een hoogst theoretisch voordeeltje. Een remiseaanbod van Maarten werd afgeslagen, gezien de stand in wedstrijd begrijpelijk, maar daarna ging het opeens erg soepel. De witspeler zette een kansloze aanval op en Maarten hapte koel wat pionnen op de damevleugel, waarna een oprukkende a-pion een einde aan de partij maakte.
Dennis Arts stond op bord 6 niet zo lekker na de opening, maar dat is wel vaker het geval. Zijn tegenstander maakte in de overgang naar het eindspel een inschattingsfout en toen was Dennis’ vrijpion net even wat gevaarlijker. Uiteindelijk een makkelijk punt.
Op bord 3 speelde Anton van Rijn een Pircje en kon in het middenspel met een standaardcombinatie twee lichte stukken tegen toren en twee pionnen krijgen. Lijkt materieel gezien niet zo’n beste ruil, maar de lichte stukken waren in die stelling veel effectiever. Anton won gemakkelijk.

Toen stond het dus al 4-0 voor UVS. Tijd voor mij om een remise aanbod te plaatsen. Ik was met zwart erg goed uit de opening gekomen, maar pakte een beetje lichtzinnig een pion mee. Mijn tegenstander kreeg een wel erg gevaarlijke aanval en had op diverse momenten het spel uit kunnen maken met een stukoffer. Maar een paar mindere zetten achter elkaar gaven mij weer kansen op overleving en misschien zelfs meer. Met weinig tijd op de klok zagen wij beiden niet meer goed hoe het stond.

Met nog maar een minuut op de klok besloot ik de remise maar aan te nemen. Met 30… Te8 zou je op winst kunnen spelen, ik miste dat 31.Tff7 dan faalt op 31… Dxc2+ 32.Dxc2 Te1+ en mat op de volgende zet. In zo’n stelling nog 11 goede zetten vinden binnen een minuut is echter een grote gok en ik dacht dat ik al goed weggekomen was.

Luuk won zoals al opgemerkt een goede partij. Hij kreeg in een Catalaans/Slavische stelling het loperpaar, moest wel tijdelijk een pion afstaan, maar de stelling speelde daarna wel erg makkelijk. Ik geloof niet dat zijn tegenstander nog ergens een kans kreeg en hij ging volgens mij in verloren stelling door de vlag.
Een grote verassing was dat Erik van Heeswijk op bord 1 verloor. Mijn indruk was dat hij de hele partij wel aardig tot goed stond. Rond de tijdcontrole liet Erik zich naar eigen zeggen drie keer achter elkaar beschwindelen en kon opgeven.

De stand was na de tijdcontrole dus 5½-2½ in ons voordeel en alleen Arie van den Hurk op bord 4 was nog bezig. In de Sämisch speelde hij een beetje onnauwkeurig, waarna zijn tegenstander een interessant Wolga-achtig pionoffer bracht. Leek mij niet zo fijn voor Arie, maar die stond even later toch wel aangenaam. Zijn tegenstander had denk ik niet genoeg voor de pion.
In een hectische tijdnoodfase wisten beide spelers met luttele seconden op klok de 40 zetten te halen, maar Arie was wel zijn pluspion kwijt. Hij probeerde daarna nog wel te winnen, maar moest uiteindelijk zelf nog oppassen. Uiteindelijk na 5 uur en drie kwartier spelen, kwam er een remise door zetherhaling op het bord.
Het einde van die partij:

We eindigen uiteindelijk als derde in de poule. Stand en individuele resultaten op de KNSB-site.