Berlijn te groot voor Mook

In een spannende derby tussen UVS 3 en Mook 1 werden de punten evenwichtig verdeeld: 4 – 4. Titelkandidaat Mook mocht gedurende de avond lange tijd hopen op een riante overwinning, zeker na een snelle 3 – 0 voorsprong. Dankzij de uiterste krachtsinspanningen van Frans van den Hooven, Justin Sewalt en Klaus Wüstefeld werd deze achterstand weggewerkt. Het was echter Elwin Berlijn die in de slotminuten tegen oud-UVS’er Piet de Leeuw de stand gelijktrok.

De inspiratie van en voor Berlijn

De avond begon slecht voor UVS omdat we vanwege afwezigheid van Wim Krabbendam en eerstebordspeler Mathijs Broeren maar met 7 man konden aantreden. Om die reden offerde ik me op om aan het eerste bord plaats te nemen, ik was toch al bezig met een slecht seizoen. Had ik maar even gewacht, dan had ik me op het 8e bord kunnen posteren. Met deze 1-0 achterstand nog maar amper achter de kiezen beging ik in de opening al een kinderlijke fout. Met open ogen tuinde ik in een (blijkbaar bekend) openingsvalletje. Na 1. d4 f5 2. Lg5 h6 3. Lh4 dacht ik een stuk in de pocket te hebben. Zonder na te denken speelde ik 3…g5 waarna wit cool vervolgde met 4. Lg3 f4? 5. e3! Tsjakka! Om na 10 minuten de stukken in de doos te doen, vond ik wat al te gortig, ik besloot daarom mijn dame tegen 2 lopers te offeren en het nog even aan te zien.

Aan bord 2 was Philippe Friesen me uiteindelijk te snel af in termen van opgeven. Tegen Jan Spoorenberg bleek een pionwinst in het middenspel doorslaggevend. Daarbovenop kwam dus mijn 0. Tussenstand: 0-3. De overige borden overziend was de uitkomst van de match weinig hoopgevend. Klaus Wüstefeld stond strak remise tegen Huub Blom, ook Justin Sewalt stond optisch gelijk. En de overige 3 borden konden nog alle kanten op.

Het was (niet voor de eerste keer) Klaus die met zijn doortastende optreden van een halfje toch nog een heeltje wist te maken. Frans van den Hooven kon niet lang daarna zijn kwaliteit voorsprong verzilveren. Ook Justin verbaasde vriend en vijand door de winst in de wacht te slepen; hij moest daarvoor nauwkeurig spelen in een toren-pionnen eindspel. Er gloorde plots weer licht aan het eind van de UVS-tunnel: 3-3. Frans Nijenhuis bracht de spanning terug door met een kwal minder, maar meer tijd een schwindle naar remise of zelfs winst te realiseren. Helaas vond zijn tegenstander heel koelbloedig een snelle winst. Het lot van de avond lag nu in handen van Elwin Berlijn die tegen Piet meer tijd had en gaandeweg ook steeds meer materiaal. Gedecideerd sloeg hij een remiseaanbod af. Zijn voorsprong in tijd slonk weliswaar zienderogen (Piet deed 50 zetten in nog geen minuut!), maar zijn ogen zagen toch de winstweg. Piet gaf op en de punten werden gebroederlijk gedeeld, waardoor Mook de kampioenskansen in eigen hand houdt.