Punt voor het tweede team in recordtijd
8ste bord Klaus Wustefeld (UVS2)- Wim Bulter (Lonneker 1) : 1-0
|
|
Toen mijn tegenstander na ongeveer een kwartier spelen met zwart 5… c6 speelde, wist ik, dat ik de partij ging winnen. Ik moest dan wel misschien nog 5 à 6 uur zweten, maar met die stelling moest het punt wel binnen te halen zijn, als ik geen blunders meer zou maken. Misschien zou ik na 2 à 3 uur zelfs al via een overweldigende aanval mijn tegenstander plat gekregen hebben. Maar verrassing : 1 minuut later na de 6de zet van Wit was de partij echter al klaar. De winst voor UVS was binnen . Zes zetten in nog geen 15 minuten. Het was zeer opwindend ! 1 e4,d6 2.Pc3,Pf6 3.Lc4,g6 4.d3,Lg7 5.f4,c6 6.Lb3 !!! en de partij was klaar. Zie de eindstand. Verder spelen was nutteloos. Mijn tegenstander moest zijn hoofd buigen. |
Bij de achteraf-analyse bleek Wit inderdaad over goed spel te beschikken en een overtuigende aanval op te kunnen zetten, waarbij er aan alle kanten winstvarianten waren. Ik wil dit nadrukkelijk zeggen, want door de omstandigheden heb ik dit niet kunnen bewijzen.
Heeft mijn tegenstander zo geniaal doorgedacht, dat hij 40 zetten vooruit al zag, dat hij ging verliezen ? Was dat reden waarom hij geen zin had om deze partij eindeloos door te spelen? De argeloze lezer zal enige uitleg willen hebben. Het verhaal gaat zeer diep.
Om een reconstructie van het voorval te geven, zie ik mij genoodzaakt om enige sociale achtergrondgegevens van mijn tegenstander te geven. Bij gebrek aan kennis over die achtergrond, zal ik creatief moeten denken. Deels fantaserend kom ik tot de volgende reconstructie: Wim Bulter is een sympathiek man, heeft Nederlands gestudeerd, heeft ook iets gedaan met communicatieve wetenschappen. Hij is populair in Lonneker en heeft een grote schare aan fans. Men wist van zijn komende strijd tegen UVS. De fans hadden zich in het centrale café van Lonneker verzameld, best wel een leuk en ruim café voor zo’n klein dorp. Getooid met de gekste kleding , hoeden en slingers , gaf men zich over aan het ruime sop van de Pils.
De held, Wim Bulter, zou begeleid worden door een volle zaal met circa 100 fans. Nabij de duitse grens waren de begrippen Bier en worst overigens niet vreemd. Men had ook een blaas-orkest ingehuurd, want men zou onze held Wim laten merken, dat de fans hem steunden! Hij zou dan het gejuich van zijn fans kunnen horen, dat begeleid werd door flink luid hoempapa muziek.
De voorzitter van de fanclub kondigde het plechtige moment aan: hij ging bij Wim bellen op zijn mobiel. Wims mobiel ging over, Wim nam op en onder gejuich van zijn fans en muzikale begeleiding wenste de voorzitter van de fanclub Wim veel succes toe.
Na de partij heb ik met Wim nog een autotochtje gemaakt, omdat de eerste bordspeler al rennende naar de schaakzaal in de klokkentoren zijn rugzak en andere weekendtas ergens had afgeworpen, want anders zou hij niet op tijd aankomen. We hebben de afgeworpen spullen nog teruggevonden.
Klaus, niet alleen je partijen zijn onnavolgbaar, dit geldt ook voor je verslag. Wat is hier nu werkelijk gebeurd? Gaf hij echt op? En heeft het 2e het gered? En, tot slot, waarom bewaar je deze ondoorgrondelijke inzet niet voor je eigen team?
Ja ,Marcel, ik begrijp, dat je als teamleider van het derde enigszins jaloers ziet, hoe ik op geniale wijze mijn invalbeurt in het tweede heb beëindigd, terwijl ik dit jaar in het derde niet voldoe aan de voor de hand liggende eis van 100%. Ik begrijp jouw bezorgdheid , het is de houding van een goed teamleider.Maar nu even mijn verslag. Inderdaad hield mijn verslag inderdaad een soort raadselachtigheid / ondoorgrondelijkheid in voor wie er even niet aan denkt, dat de KNSB tegenwoordig de strenge regel heeft, dat diegene verliest, wiens mobieltje afgaat. Om een lang verhaal eindelijk kort te maken, wil ik zeggen, dat het tweede team in de KNSB speelt en dat men daar nog strenger is dan bij de OSBO. Toen de mobiel van mijn tegenstander een rinkelend geluid gaf, deelde ik hem mede, dat hij officieel de partij verloren had. Hij keek mij wanhopig aan. Twee uur rijden en dan na 6 zetten verliezen ?! Ik voegde er echter minzaam aan toe , dat ik het niet leuk vond om zo een punt binnen te halen. Hij reikte mij dankbaar de hand en we zouden verder spelen. Maar er kwamen een aantal wedstrijdleiders (o.a. ook de nog aanwezige teamleider Lambert) op ons af en deelden ons streng mede, dat ik gewonnen had. Het maakte niet uit, wat ik ervan dacht. Tja het was eigenlijk niet zo netjes van mij om gewoon te willen doorspelen. Inderdaad is het vanzelfsprekend zo, dat als er regels zijn, dat je je er ook aan moet houden. Dit was echter, achteraf gezien,voor mij de meest elegante oplossing: ik kwam menselijk en sportief over. De KNSB was volgens mijn tegenstander de grote boosdoener. Ondanks de wrede wijze, waarop ik het punt binnensleepte, werd ik dus door mijn tegenstander op de handen gedragen. Het kon niet mooier.
Denk je dat Klaus de weerlegging van de Pirc heeft gevonden, is het gewoon een mobieltje dat afgaat… :(
Marcel vroeg nog naar de uitslag. Er zal nog wel een uitgebreid verslag komen van de een of ander. Ik was zaterdag spoedig (14.00 uur ) naar huis gegaan en heb daar mijn verslag geschreven zonder de einduitslag te weten, want de teamgenoten waren nog bezig . Vandaar, dat de uitslag niet in mijn verhaal stond. 18.30 ben ik nog even terug geweest. Het was 4-4 voor het tweede geworden. Het 1ste speelde in dezelfde ruimte, had gewonnen, ik dacht tegen Geleen.
Ik was even bang dat deze merkwaardige partij nu op de recordpagina’s als kortste besliste partij de geschiedenis van UVS in zou moeten gaan. Maar gelukkig is de partij Lambert-Dennis nog altijd één zet korter.
oh, Pepijn, waarom moet je mij deze rampspoed met enig leedvermaak melden, wee mij, wat een ellende, ai ai ai, moet mij ook dit nog overkomen?!
Er is volgens mij al genoeg gezegd over mijn partij en het mobieltje ,dat afging. Ik heb er ook gewoon geen zin in om daar weer op terug te komen, maar ik voel me (na mijn fantasierijke verhaal, zie boven ) toch een beetje verplicht t.o.v. mijn tegenstander, om de juiste gebeurtenissen te vermelden, ook al is dat manneke geheel uit mijn leven verdwenen. Misschien, dat een enkele lezer ook wel de correcte gegevens zou willen horen: Mijn tegenstander uit Lonneker (Wim Bulter 66 jaar ) had inderdaad Nederlands gestudeerd en nog wel in Nijmegen( heel lang geleden dus!). Hij is toen zelfs even lid van SMB geweest.Hij heeft ook wat aan communicatieve wetenschappen gedaan (Amsterdam).Tot zover klopte het verhaal. Hoe zat het nu werkelijk met dat mobiel. Wim Bulter werd toevallig door zijn fietsenmaker opgebeld. Het nummer stond in zijn mobiel geregistreerd. Achteraf bleek, dat de kinderen van de fietsenmaker met de telefoon hadden gespeeld en dat dus het mobieltje van Wim Bulter daardoor puur toevallig was afgegaan. Het auto-tochtje, dat ik na de partij met hem maakte is niet verzonnen. Een speler van Lonneke ( ik zei 1ste bord, maar dat is misschien niet juist) was met rugzak en weekendtas per trein (uit Amsterdam)aan het hoofdstation Nijmegen aangekomen en meende toen naar onze zaal te moeten lopen ( de klokkentoren). Dat was wel een een beetje te ver, temeer daar hij de weg niet wist en kilometers om was gaan lopen. Hij moest echter binnen het uur aanwezig zijn, anders zou zijn partij verloren gegeven worden. Na ongeveer 3 kwartier had hij rugzak en weekendtas zomaar ergens langs de weg op een grasveldje neergelegd, omdat hij anders niet hardlopend op tijd bij de zaal kon zijn. Hij kwam op 57 minuten binnen, volkomen ddorweekt van het zweet. Mijn tegenstander ( Wim Bulter), die de weg in Nijmegen niet kende, vroeg of ik bereid was om samen met hem naar rugzak en weekendtas te gaan zoeken. Wij stapten in de auto en na enig speurwerk konden wij de spullen ongeschonden terugvinden. Dit was het complete verhaal, zoals het echt gebeurd is.