Peters eindelijk volwassen – Haselager eindelijk positief bevonden.

De volgende observaties zijn mij door Grande aangerijkt. Het is met enige terughoudendheid dat ik ze plaats. Fundamentalisten en religiefanaten alsmede zwakken van geest en SMB’ers kunnen onderstaande tekst beter niet lezen. Nota Bene: NAW-gegevens van Grande zijn mij niet – ik herhaal NIET bekend.

Peters eindelijk volwassen – Haselager eindelijk positief bevonden.

Arme Anton. Tijdens de avond, toen de strijd nog helemaal open was, ving hij het gerucht op dat er sprake was van een complot. Het leek er toch verdacht veel op dat tout-UVS zich als makke schapen op de slachtbank legde zodra Luuk al dan niet aan het bord verscheen. Het begon onderhand erg veel weg te hebben van een Islamitische slager na de vastentijd. En daar hoefde Luuk echt geen Keurslager voor te zijn. Een klein tikje was al genoeg om menig tegenstander krijsend van pijn en ellende over de grond te zien kronkelen. Anton bekroop, zo vertelde hij mij, het gevoel dat er sprake was van een soort van samenspanning. Zoiets van: iedereen tegen Anton! Vanzelfsprekend moest ik dat kiemend zaadje van wantrouwen bewateren. Ik moedigde Anton aan door te insinueren dat ook ik mijn bijdrage heb geleverd – en dat daarbij pecunia zeker een rol gespeeld zouden kunnen hebben, hoewel ik dit en andere zaken natuurlijk ten stelligste zou ontkennen in welke openbaarheid dan ook. Jammer genoeg prikte Anton – Antoine voor vrienden – de complotballon zelf al gauw door: hij was zelf immers ook lid van de samenzwering omdat hij een van de eersten was die tegen Luuk het bijltje erbij neer had gegooid. We kunnen dus niet anders concluderen dan dat Luuk terecht kampioen is geworden. Ons jeugdlid is eindelijk volwassen geworden. We hebben hem goed door de puberteit heen geleid, hoewel die wel wat lang duurde…

Jammer dat zo’n jongen zich dan direct een air aan meet en zich gaat gedragen als een arrogante kwal. Je weet wel: zoals die SMB’ers vroeger waren. (Nu niet meer: de SMB’ers zijn onze vrienden!) Maar met een paar potjes doorgeefschaak is die arrogantie eenvoudig en doeltreffend weggevaagd. Die combinatie van snelheid, creativiteit, kameraadschap en doorzettingsvermogen is nu nog net iets te veel gevraagd voor voorheen ons jeugdtalent. En dat is maar goed ook. Wat mij betreft heeft elke UVS’ers nog maar 1 gedachte, 1 wens, 1 doel: ‘Lynch Luke’ (op het schaakbord natuurlijk – maar dat spreekt!). Enfin. Anton dus tweede – ook niet slecht. En Ruud van de Plassche lijkt eindelijk terug. Een goed schaakjaar afgesloten met een verdiende derde plaats! Gefeliciteerd Ruud.

Qua beker hebben we ook een nieuwe  kampioen. Pim voor vrienden. Haselager heeft ook 1 gedachte, 1 wens en 1 doel: hij wil stijgen in de interne rating. Dat is voorwaar niet makkelijk, omdat wedstrijdleiders en anderen er hun hand niet voor omdraaien om manulipatief in te grijpen indien dat noodzakelijk is. Hoewel dergelijke leiders alles ten stelligste en in alle openbaarheden zullen ontkennen in toonaarden die een ieder voor onmogelijk gehouden zou hebben. Haselager zou deze zin lezen en eenvoudig zeggen: ‘ het babbelt wel, maar het zegt niks’. Enfin. Pim – ik bedoel Haselager, heeft ontzettend huis gehouden. Na een narrow escape tegen Eugenie (al jarenlang onbetwiste dameskampioen van UVS) wist hij de concentratie en de focus te bewerkstelligen die de kampioen onderscheidt van ons: het gewone voetvolk. Met overtuiging (en een schietgebedje) kon Haselager zelfs de grote verrassing van het bekertoernooi aan zijn zegekar binden: Schoppema! Rob voor vijanden – Schop voor vrienden. Schop heeft ooit eens Hans Boehm betrapt op onoirbaar gedrag – en dat was niet in het fietsenhok! (daar denken wij Nijmegenaren dan natuurlijk meteen aan) Neen, dat was aan/op het schaakbord. Enfin. Schop kwam verrassend in de finale en wist met zetten als Pd7 Haselager volledig overstuur te krijgen. Jammer dat Haselager goden en andere religieuze opperwezens kon aanroepen terwijl Schop niet anders kon dan lijdzaam toezien hoe het lot en een flinke partij stellingsgeluk hem beroofden van een rechtmatige overwinning. Erg jammer.

Haselager meende ook hoog van de toren te kunnen blazen en dacht dat doorgeefschaak ook iets voor kampioenen is. Dat is een misvatting Haselager. Zelfs met de kersverse kampioen ‘lucky Luke’ aan zijn zijde moest Haselager bekennen dat hij zich beter kon richten op de armoedige beperktheid en armetierige rigiditeit van het klassieke schaak. De drie s’en van doorgeefschaak: Snelheid, Spanning en Sensatie zijn nu eenmaal niet weggelegd voor academici die denken dat ‘waarheid’ iets is wat bewijsbaar of vindbaar is.

Los van dit alles moeten we de positieve kant van deze zegetocht zien. Haselager heeft met 5 uit 5 een vol punt bij elkaar geschraapt in de interne rating. De loftrompet mag schallen. Ruk de champagne open! Het doel is bereikt. Maar wat mij betreft heeft elke UVS’er nog maar twee gedachten, twee wensen, twee doelen: ‘Lynch Luke en Plet Pim’. (Haselager zou zeggen: het allitereert wel, maar daarmee is het nog geen poëzie.)

Ik zou zeggen: “Duhh”.  Maar da’s vast niet kampioenaal.

Grande

Share

2 reacties

  1. Pepijn van Erp schreef:

    Yes! Grande is back!

  2. Pim Haselager schreef:

    Tja, Grande heeft gelijk. Wel deprimerend hoor. Heb ik zoveel jaren van mijn leven schaak gestudeerd, sta ik eindelijk… EINDELIJK… bovenaan in de UNIVERSELO….die magische ranglijst waarop ik, elke keer als ik keek, alleen maar punten verloor. Sta ik dus op het toppunt van mijn schaakcarriere, blijkt dat het VERKEERDE soort schaak te zijn. Deprimerend zeg. Moet ik weer helemaal overnieuw beginnen. En wennen aan de mogelijkheid van vier witte lopers op witte velden…. Brrrr… Maar ja, Grande tegenspreken is ook niet makkelijk. Dus vooruit maar met die doortijdgeefnoodschaakgeit…. zucht.

Geef een reactie