UVS 3 en 5 starten met klinkende zeges!
Zowel UVS 3 als UVS 5 hebben hun eerste thuiswedstijd glansrijk gewonnen. UVS 5 had geen kind aan Tornado dat met 5 – 1 werd verslagen.
UVS 3 boekte een 6-2 overwinning op Doesborgh, een zege waar niets op af te dingen viel. Sterker nog, hij had hoger uit kunnen vallen als Frans Nijenhuis niet een opgave had geweigerd (mag dat wel, mijnheer de wedstrijdleider?).
Met een versterking uit het promotieteam van UVS 4 begon het Derde voortvarend aan de eerste opdracht: met klinkende cijfers een zege boeken. Het was Klaus Wüstefeld aan bord 2 die het spits mocht afbijten. In een gelijkopgaande strijd maakte zijn tegenstander een grove inschattingsfout waarna Klaus met een combinatie een toren voor kwam te staan: als eerste mocht hij aan het bier.
Michiel de Kruijf had op dat moment ook een riante stelling dankzij een kwaliteit voorsprong. Hij liet zich echter op fraaie wijze verschalken door een torenmanoeuvre met dubbele loperaanval. Hierdoor werd de stand weer gelijkgetrokken. Het tegenovergestelde gebeurde bij Willem van Hulst die ondanks een kwaliteit achterstand zijn 2 pionnen extra zo vervaarlijk naar voren dirigeerde dat er voor wit geen houden meer aan was. Ook op de andere borden zag het er rooskleurig uit. Frans van den Hooven zat achter het 6e bord eenvoudig een betere stelling naar een goed einde te schuiven. Voor mij idem dito: met hulp van mijn opponent kwam ik positioneel zo sterk dat ik alle tijd had om de andere borden te bekijken. Uiteindelijk liep de dame in een zelf gecreëerde valstrik waarop hij zijn notatieboekje terzijde gooide en zei: “DIt is de winnende zet!”. Toen ik daarop mijn hand uitstak om de felicitaties in ontvangst te nemen bedacht hij zich en verzonk nog 5 minuten in diepe gedachten om vervolgens alsnog op te geven. Tussenstand: 4 – 1.
De tactische zet om Lambert Hofman van zijn verslaving (b4) af te halen pakte wonderbaarlijk goed uit. Zonder noemenswaardig verzet trok hij met zwart allengs de partij naar zich toe. Op het achtste bord viel John Zastapilo (een Poolse naam die letterlijk betekent: invaller) in voor Wouter Jans. Na een wilde opening werden de stukken geruild en mocht hij een remise voorstellen.
Intussen presteerde Frans Nijenhuis het om -uit puur mededogen met zijn getormenteerde tegenstander- een opgave te weigeren. In een lastige open stelling met aanvallen aan weerzijden deed Frans’ tegenstander een onreglementaire zet waarmee hij zichzelf schaak zette. Dat werd echter lankmoedig door Frans weggewuifd; sterker nog: ook de daaropvolgende felicitatie accepteerde Frans niet. Hij vond dat de partij geen winnaar verdiende en stemde in met remise. ’t Was maar goed dat ik aan de bar hing, anders…
Neemt niet weg dat de eerste doelstelling ruimschoots behaald is. De strenge discipline om op de wedstrijddag niet aan sex, drugs of alcohol te doen heeft zijn vruchten afgeworpen. Mook is gewaarschuwd…
Update: verslag van UVS5 – Tornado 2 op de site van Tornado
Hm, die weigering van een opgave maakt mij wel nieuwsgierig naar het complete verhaal. Mooie resultaten!
Geweldig, aan de lange reeks van UVS anekdotes wordt er door Frans N. weer een toegevoegd. “Ik geef het op” zei Frans tegenstander. “Dat kan ik niet acepteren” zei Frans, “Ik stel voor dat we er remise van maken”. Tgst:”Laten we dan 3/4 – 1/4 of zoiets doen” . Frans op beslissende toon: “Neen, de uitslag wordt 1/2 – 1/2”.
Zo ongeveer moet het gegaan zijn!
wacht maar tot je mook1 tegen komt
met een onregelmatige zet van je tegenstander, heb je dus eingelijk al meteen gewonnen?
:) uvs gogo!
Sommige beslissingen worden op een ander EQ nivo genomen dan de schaakanalyse van dat moment. Het was evident dat de torenzet die op de onreglementaire zet had moeten volgen stukverlies annex partij verlies betekende. De opgave van mijn tegenstander was evident. Ik vond dat ik het catenaccio goed beheersde, maar in de partij in de aanval tekort schoot en hem de credits met een remise wilde geven in tegenspraak natuurlijk met alle competitie regels. Zo maak je natuurlijk altijd goede vrienden en dat is wat waard.
Het is een zeldzaamheid, maar ik heb op een ondoordacht moment wel eens een remiseaabod geweigerd. Maar een opgave weigeren, nee, dat is nog nooit bij mij opgekomen. `Opgeven? Wat zullen we nou beleven? Dat gaat zomaar niet!’ Hans Böhm sprak ooit de gevleugelde woorden `Door opgeven is nog nooit een partij gewonnen’. Maar je kunt er kennelijk wel remise mee maken. Frans heeft schaakgeschiedenis geschreven :)