UVS 1 redt het vege lijf in Venlo

Nadat ik dit seizoen een keer verstek moest laten gaan, had ik teamleider Joost beloofd een keer het verslag te schrijven. Dit leek me een ideaal moment om de belofte in te lossen…

Met knikkende knieën reisden we af naar Venlo. Op bordpunten stonden we boven de degradatiestreep en onze concurrent moest tegen kampioen Voerendaal. Maar twijfel bestond of zij hun sportieve plicht wel zouden vervullen door het gebruikelijke blik Duitsers open te trekken. Na de vorige wedstrijd werd ik op een onoplettend moment geïnterviewd en later vol zelfvertrouwen geciteerd op de UVS-website dat wij niet gingen degraderen. Alle nuanceringen die ik daarbij aanbracht werden door onze vliegende reporter Jan “paparazzi” van de Westelaken weggelaten. Het moet natuurlijk wel een smeuïge quote blijven. Ik heb blijkbaar mediatraining nodig. Nee, in werkelijkheid was ik er allerminst gerust op.

Maar deze gevoelens werden snel verdrongen in een opmerkelijke autorit. Eerst was Guido zijn brood vergeten en via allerlei eenrichtingsstraten (waarvan Guido geen weet leek te hebben ondanks dat hij er enkele jaren woont) vonden we zijn woning. Guido durfde deze nauwelijks te betreden uit angst zijn vriendin tussen de lakens aan te treffen met een beruchte ex-UVS’er. Ik zal zijn naam niet noemen aangezien de roddelpers vast meeleest. De lezer mag er in de chat natuurlijk wel naar raden. Toen mijn naam in een anagram nog verbasterd werd tot ‘plapanus’ was ik blij dat we op de bestemming aankwamen en ik me kon concentreren op de partij.

Ik zag direct dat Venlo goed opgekomen was ondanks dat zij weinig meer hadden om voor te spelen. Ze stonden als promovendus op een mooie derde plek. Als je in Limburg schaakt zijn onze Oosterburen over het algemeen goed vertegenwoordigd. Onder andere Orlov was opgetrommeld en ik trof er zelf ook eentje. Op de een of andere manier komen dan heroïsche taferelen en van Basten-goals in mijn hoofd op. Gek dat dat nooit overgaat, hoeveel voorbeeldige Duitse studenten ik ook lesgeef.

Maar goed, dan de wedstrijd zelf. Ik heb deze week alleen vandaag (zondag) tijd om het verslag te schrijven, dus ik moet het doen zonder analyses. Daar komt nog bij dat ik zelf een lange partij speelde en slechts sporadisch rond heb kunnen lopen. Toch ga ik gewoon over iedere partij wat zeggen. Als de analyses van de spelers later toegevoegd worden, kunt u lachen om de oppervlakkige blik van een Flut Meester.

Als eerste was Dennis klaar. Ik moet toegeven dat ik een hard hoofd in een goed resultaat had aan zijn bord. Dennis bleek zich net zo verrot te voelen als hij eruitzag. Hij vertelde me dat hij de voorgaande nacht slechts 1 uur geslapen had, over blèrende en niet luisterende kinderen. Kortom, als je als vader even met Dennis praat, besef je dat je het zo slecht nog niet hebt. Dennis is de eerste om zijn vorm en score van dit seizoen af te kraken. Ook de opening vandaag leek geen succes. Slechts de tijdsvoorsprong gaf de burger moed. Ineens was de partij echter afgelopen en zowaar in het voordeel van Dennis. Ik ben benieuwd hoe dat zo snel heeft kunnen gaan. (Op de site van Venlo zag ik later het bizarre slot, hoewel ik nog steeds vol vragen zit.)

Na de tijdcontrole keek ik op het scoreformulier en zag de tussenstand 3-1 voor de onzen. Hans en David hadden gewonnen, Jaap verloren. Hans en David zaten in voor hen bekende openingsopzetten. Misschien had Hans aanvankelijk geen voordeel, maar hij kent dit type stelling als zijn broekzak en drukte een punt. David plukte de pion op c4 in een Catalaansachtige stelling (vanuit een Ragozin?) en was niet van plan deze terug te geven. Net als vorig seizoen in Den Haag, waar hij een soortgelijke stelling had, won hij overtuigend. David gaat ons volgend seizoen verlaten en als een schaaknomaad leven. Ik wens hem veel plezier en mooie ervaringen toe, maar voor ons is het een zware aderlating.

Jaap, die tot deze ronde een goed seizoen draaide, had de pech tegen een ‘talentvolle kleuter’ te moeten aantreden. Jaap moest zijn aandacht verdelen tussen zijn tegenstander en zijn moeder en aanvankelijk ging hem dat goed af. Ik zag een veelbelovende stelling met een monsterlijke zwartveldige loper. Ik was dan ook verbaasd dat hij verloren had. Jaap zei zelf tot drie zetten voor het einde zeer goed gestaan te hebben en toen een grote fout gemaakt te hebben. Knap dat zijn humeur er niet minder om werd (dat had ik hem vast niet nagedaan).

Jan heeft een uitstekend seizoen gedraaid. Naast Lukas een lichtpuntje in een duister seizoen om snel te vergeten. Ook vandaag was Jan weer op dreef. Het leek een partij uit één stuk tegen een respectabele tegenstander. Jan is gevaarlijk in zijn geliefde Engels; hij kent de teksten uit zijn Marin bijbel uit het hoofd. Zijn tegenstander ging trouwens opvallend lang door in een middenspel met dame tegen toren.

Guido en Lukas speelden remise. Beide partijen waren niet zonder avontuur. Guido leek een aanval op te bouwen tegen het Frans, maar na een onnauwkeurigheid was hij het die remise moest houden. Echt in gevaar leek hij mij niet geweest. Lukas kreeg maar liefst drie remise aanboden om zijn oren, maar speelde stoïcijns door. Sterker nog, hij ging vol voor de winst door de stelling te compliceren. Helaas was het alleen zijn tegenstander die winstkansen kreeg, maar Lukas neutraliseerde deze professioneel.

Met een 5-2 tussenstand leek de wedstrijd gespeeld, maar toch was er nog enige spanning. Zowel Maarten als ik stonden slecht. Anton stond goed, maar had niet veel tijd. In een seizoen waar het noodlot al zo vaak toegeslagen had, zou het toch niet weer misgaan? Ik zag Maarten de pijp aan Maarten geven, naar buiten stormen en de deur hard achter zich dichtgooien. Hij was in een matnet getrapt. Begrijpelijke frustratie als je weet dat je je eigenlijke niveau niet kunt halen. Ik ken het gevoel, als grootmeester zal het vast nog lastiger te verteren zijn. Maarten speelde tegen Orlov. Er leek voortdurend niet veel aan de hand en ik verwachtte een bloedeloze remise. In een ver verleden ben ik echter teamgenoot van Orlov geweest en ik wist dat hij excelleerde in rustige stellingen. Eigenlijk net zo’n saaie speler als ik, maar dan beter. Hoe dan ook, nog een halfje was nodig met twee partijen te gaan.

Ik had zelf lange tijd een klein plusje uit de opening, maar het was een behoorlijk gesloten stelling. Zoals dit seizoen gebruikelijk hielp ik een veelbelovende stelling om zeep in de laatste fase voor de tijdscontrole, waar mijn vermoeidheid standvastig toeslaat. Het kwam erop neer dat ik, toen de rookwolken opgetrokken waren, tegen een vrij hopeloos eindspel aankeek met een pion minder. Echter, twee competitiewedstrijden geleden wist ik als een ware Houdini een vol punt te toveren uit een soortgelijke, uitzichtloze situatie. Wie had gedacht dat ik op mijn oude dag een schwindelaar zou worden? Ik rechtte mijn rug; degradatie en achtervolgd worden door mijn overmoedige uitspraak tegen Jan paparazzi was een doemscenario dat koste wat kost voorkomen moest worden. Nou ja, dat is de mooie versie van het verhaal. Het was vooral mijn tegenstander die een voordeel van +10! op een bepaald moment om zeep hielp. Eerst begon hij zwaar te ademen, even later peentjes te zweten, nog even later te panikeren en uiteindelijk zag ik ongeloof en walging in zijn gezicht staan. Vertaald naar het bord: extreem gewonnen staan, gewonnen staan, naar remise af kunnen wikkelen, te vroeg opgeven (achteraf zelfs in remisestelling). Daarmee was onze handhaving een feit en ik beleefde inwendig mijn Marco van Basten-momentje. (Tot ik de partij naspeelde en zag dat ik er na jaren oefenen nog geen hout van kan.)

Helemaal noodzakelijk bleek het punt niet te zijn: Anton speelde het eindspel soeverein uit en Voerendaal deed wel degelijk zijn sportieve plicht door de tegenstander met een dikke nederlaag terug naar schaakwalhalla Wijk aan Zee te sturen. Anton is aan een opvallende revival bezig. Zijn vrije val op de ratinglijst is niet alleen tot stilstand gekomen, hij is ‘back with a vengeance’. Hij schaakt zelfs als Bruce Willis: keihard zonder mededogen. Nog een quote voor Jan paparazzi: Anton wordt clubkampioen!

Er volgde een terechte beloning voor Anton door eindelijk eens niet te hoeven eten bij China Delight. Mijn vrouw lacht zich altijd een ongeluk in welke vreetschuren schakers na een wedstrijd terecht komen. Ik schijn er zelfs naar te stinken als ik ’s avonds op de bank plof. Zelfs de Limburgse all-you-can-eat-sushi-achtige-tent leek een sterrenrestaurant vergeleken met onze Nijmeegse Chinees. Overigens leek Jan echt te geloven dat we op stand aten. (Kleine tip, Jan: als je een vrouw mee uit eten neemt, zet wat hoger in dan dit als je indruk wilt maken…)

Na vijf rondes rotzooi naar binnen geladen te hebben, reden we voldaan huiswaarts. Een speciaal compliment aan onze onvolprezen (deze ronde) non-playing captain Joost: je hebt ons door een moeilijk seizoen gesleept en jezelf steeds opgeofferd met zwart en lastige tegenstanders. Daarmee geef je het goede voorbeeld. We zagen ook nog dat het tweede gedegradeerd was. Er bestaat een flinke afstand tussen de 1e klasse KNSB en de promotieklasse. Met recht kan nu gesproken worden van het gat van UVS. Het zal voor spelers niet meevallen dit niveauverschil te overbruggen.
Maar goed, eind goed al goed. Volgend jaar gaan we weer vlammen!

[Red.: zie voor meer partijfragmenten het verslag van Venlo.]

Share

2 reacties

  1. Jaap Amesz schreef:

    Mooi de handhaving, goed voor het Nijmeegs schaak. En een IM missen als David volgend seizoen is wat pijnlijk, maar ook dan moet handhaving er wel inzitten. Succes!

  2. Jan van de Westelaken schreef:

    @ Paul: Schakers doen wel vaker boude uitspraken die bij nadere beschouwing op drijfzand blijken gestoeld. Gezien de stand op de ranglijst leek mij dit wel een geschikte om even in herinnering te roepen ; )

Geef een reactie