Horror equi of Paardenangst

Maandag speelde het vierde thuis tegen Het Kasteel 3, en de zaak eindigde in een gelijkspel waardoor we voor degradatie werden behoed. Daarmee kwamen we uiteindelijk nog goed weg; dat ging zo.

Teamleider Thei (7) prikte al snel het eerste punt binnen, nadat zijn tegenstander een stuk weggaf. Zijn zonnige humeur liep daarna klappen op door de beslissing van schrijver dezes (bord 4) om remise te geven aan mijn tegenstander. Ik had nog 25 minuten op de klok, en had dame, toren en loper tegen dame, twee paarden en een pluspion; zoals in de analyse bleek had ik de kwal op een handig moment terug moeten geven voor een van de paarden en gewoon moeten winnen- kwestie van techniek. Toen ik, remise besloten, buiten een sigaret stond te roken kwam ik tot de conclusie dat mijn weinig dappere gedrag te maken had met een vreselijke partij die ik een paar weken daarvoor verloor van Ismail Jamshedy. Die had ik helemaal in de tang, maar gaf het toch weg: de voormalig voorzitter van de Afghaanse schaakbond was er toch in geslaagd met zijn paard in tijdnood mijn 2 pluspionnen te elimineren waardoor ik toch verloor. Dit had een paardentrauma veroorzaakt, waardoor ik het niet zag zitten met minder tijd tegen de twee paarden van de Kasteelspeler.

Thei had geen begrip voor deze overwegingen, die hij ook niet kende. Ik had de zaak ook niet met hem overlegd, wat al zeker niet de bedoeling was (zal het niet meer doen Thei!) maar zijn bedrukte stemming werd pas echt begrijpelijk bij een blik op de andere stellingen. Schoppema (2) had een gewonnen stelling weggegeven; het was 1,5- 1,5. Erger was dat Theo (5) een stuk minder had en ging verliezen, en Merijn (6) ook materiaalpech had, evenals Ruud (3). Marcel (1) was wel goed bezig en haalde uiteindelijk ook het punt binnen. Door een Houdini-act ontkwam UVS4 vervolgens aan een nederlaag. Ruud jaste zijn tegenstander uiteindelijk door de klok en sleepte een vol punt binnen; Wim K. bleek toreneindspelen een stuk beter te kunnen dan zijn tegenstander en won ook. De partijen van Theo en Merijn, gingen zo weliswaar verloren, maar de eindstand was toch 4-4.

Een resultaat dat met gemengde gevoelens werd aanvaard- we moeten weer eens winnen, en ik beloof nooit meer voortijdig remise aan te bieden!

Share

2 reacties

  1. Jan van de Westelaken schreef:

    The plot thickens: Ruud jaste zijn tegenstander helemaal niet door de klok, maar werd geconfronteerd met een remiseaanbod van zijn in hevige tijdnood verkerende tegenstander. Hij consulteerde wel teamleider Thei, die weer hele eigen redenen had om ‘Doe maar’ te zeggen, waar doorspelen vrijwel zeker een vol punt had opgeleverd wegens tijdsoverschrijding.

  2. Thei van Laanen schreef:

    Ruud jaste inderdaad niet z’n tegenstander door de klok, maar om verwarring te voorkomen wil ik nog wel even zeggen dat het wel klopt dat de einduitslag 4-4 is geworden. Tja, jammer dat ik ‘doe maar’ tegen Ruud gezegd heb. Maar ik had niet veel anders om te zeggen: ik had in de konsternatie – de stand was 3,5 – 3,5, er werd zeer snel gezet en Ruud stond een stuk achter – niet gezien dat Ruud plotseling het stuk terug kon winnen. En ik mag sowieso alleen maar ‘ja’ of ‘nee’ zeggen en verder niets. Ruud had nog 10 minuten en z’n tegenstander anderhalve, maar ik mag niet zeggen dat hij maar eens eerst een minuut of wat moet wachten. Dat ‘verder niets’ was achteraf gezien de perfecte en correcte derde mogelijkheid geweest: gewoon niks zeggen als me iets gevraagd wordt mag natuurlijk altijd, en dan had Ruud misschien nog even gewacht en gekeken.
    Ik hoop dat het er door deze ervaring bij ons een stuk steviger zit ingebakken dat je er bij een remise-aanbod van een tegenstander in tijdnood NOOIT meteen op in moet gaan.

Geef een reactie